محمدرضا جواهرى
در هنگامه هاى نخستِ خانه دار شدن ملت و از دور دوم، گزیده اى به خانه ى آنان پاى نهاد تا حقوق از دست رفته و خدادادى ملت را با شور و شُور ملى بازگردانده و آن را با درایت، شجاعت و شناخت بى بدیل خود پاس بدارد که به گفته ى دوست و دشمن و هر که سخنان و رفتار مدرس را شنید و دید، به حق چنین کرد و چنان بر این باور ماند تا جان را نثارِ این مردانگى نمود.
او نه تنها آن خانه را از آن ملت و به مفهومى که خواسته شده بود، ملى مى دید و ملى مى خواست که خانه ى محل زیستِ خویش را نیز در پناهِ خدا و قرآن، پناهگاه مردم و باز شده از آغاز به روى ملت ساخت.
شعار سال جارى (١٣٩٨ - ٢٠١٩) شوراى بین المللى موزه ها (ایکوم)، "موزه ها همچون کانون هاى فرهنگی: آینده ی سنت" تعیین شده است، شعارى که همچون شعار هاى سال هاى گذشته، خود سنتى براى تداوم زمینه اى متناسب با شأن موزه ها محسوب مى شود.
بدیهى است هر موزه به فراخور موضوع و محتواى موضوعى خود در بهره گیرى یا تحقق بخشیدن به این شعار، روشى ویژه اتخاذ مى نماید.
خانه موزه ى شهید مدرس نیز، با رسالت اصلى معرفى خانه ى مدرس با دو رویکرد "خانه اى ایرانى مانده از سالیان گذشته ى دور در فرهنگ خانه نشینى تهران" و "چگونگى زیست خانه نشینان ویژه در این خانه"، اگر بخواهد کانونى اینچنین شود باید، رویکردِ فرهنگى و سنتى خاص خود را بازیابد تا به عنوان میراث ناملموس از آن حفاظت نماید و یا در راه حفظ آن تلاش کند، بنا بر این راهى جز جستجو در فرهنگ ایرانیان آن دوره و شخصیت ایران دوست و اهل این خانه نمى یابد تا بدین مأموریت اهمیت بخشد.
زین سبب از نامِ صاحب خانه (مدرس) درس مى گیرد تا به درس و کلاس بپردازد و از مشىِ همو سرمشق مى پذیرد تا قرآن - این خواندنى ترین کتاب - فرستاده از آسمان حقیقت را خواندنى تر براى جوانانِ اهل محل نموده و راه را براى عمل به آن هموار سازد. باشد تا این موزه کانونى فرهنگی در عمل به شعار شوراى بین المللى موزه ها گردد تا آینده ی سنت ایران زمین به نیکى در آن رقم بخورد. انشاءالله