به گزارش شبکه خبری هزاره سوم برگزاری انتخابات در سوریه جنگ زده آن هم با مشارکت کمتر از 80 درصدی مردم و انتخاب مجدد بشار اسد به ریاست جمهوری با اقبال 88 درصدی سوری ها از سویی و برگزاری انتخابات آرام و بدون تنش در عراق بدون حضور نیروهای آمریکایی و انتخاب لیست مورد حمایت نوری المالکی، مقتدی صدر و خاندان حکیم به عنوان 3 لیست برتر از سوی دیگر، علایمی بود که دوستان مقاومت و بیداری اسلامی در منطقه را خرسند و پیاده نظام آمریکا و اسراییل که با دلارهای نفتی سعودی- قطری تجهیز می شدند را عصبانی کرد.
از همان زمان اعلام نتایج انتخابات در این دو کشور در برخی محافل کارشناسی پیش بینی می شد که سلفی های تکفیری با دستور اربابان دیکتاتور خود، درصدد گرفتن انتقام از مردم برآیند و چنین نیز شد.
اگرچه گروهک تروریستی داعش کوچکتر و ناتوان تر از آن است که یک دولت و کشور را سرنگون کند اما قطعا با حمایت های لجستیکی، مالی و سیاسی که از آنها می شود، می توانند مزاحمت هایی را به وجود آورند.
در این میان اما نکته ای که حایز اهمیت است، باز کردن راه برای شرارت ها و کشتار وحشیانه توسط تروریست ها از سوی مسئولان خیانتکاری است که در لباس دوست و با معرفی این و آن، صاحب منصب شده اند و در بزنگاه حساس، نه تنها را عرصه را خالی می کنند بلکه حمایت آشکار و پنهان از دشمنان ملت را در دستور کار قرار می دهند.
در ماجرای چند روز گذشته عراق که از تهاجم دشمنان اسلام به سامرا و تلاش نافرجام آنها برای حمله به حرمین مطهر عسکریین(ع) صورت گرفت، بوی توطئه و خیانت در ارتش و مسئولان سیاسی در عراق به مشام می رسید.
اوج این همنوایی با تروریست های بین المللی، در ماجرای استان نینوا نمایان شد آنجا که طبق انتشار سندی از سوی رسانه های عراقی، استاندار این استان، پس از حمله نخستین داعشی ها، بلافاصله دستورالعملی با این مضمون صادر کرد: "با توجه به شرایط بسیار سختی که استان در حال تجربه کردن آن است و باور ما به عدم توانایی ارتش در مقابله با مجاهدین، دستورات زیر باید در تمام ادارات دولتی در سطح استان اجرا گردد: ازبین بردن و سوزاندن تمامی قرارداد‌ها و اسنادی که حاوی امضای استاندار است. هیچ‌یک از کارمندان و کارگران نباید با مجاهدان (تروریست‌های داعش) مقابله کرده و باید برای محافظت از جان‌ها و اموال به هر نحو ممکن فرار کنند. کاستن از نگهبانی‌های شبانه برای محافظت از جان نیروهای وابسته در صورت سرپیچی فرد خاطی به شدیدترین نحو مجازات شده و از کار خود اخراج خواهد شد و یا به کمیته‌های تحقیق در استان ارجاع داده خواهد شد"!
شوربختانه و البته عبرت آموز اینکه اثیل النجیفی استاندار نینوا، برادر اسامه النجیفی رییس مجلس عراق است و این تجربه تلخ، به شدت قابل پندگیری است که در انتصابات و سپردن مسئولیت ها، وابستگی ها سببی و نسبی به تنهایی یک معیار مناسب به حساب نمی آید.
ملاحظه می شود که عالیترین مقام سیاسی استان نینوا چگونه یا از سر ترس و یا براساس یک توطئه از قبل برنامه ریزی شده (که این دومی محتمل تر است) راه را برای غارت یک ملت و تجاوز به آب و خاک و ناموس آنها باز می کند تا کشوری را دچار تلاطم و بحران کند.
نمونه های اینچنینی دیگری هم در صحنه این روزهای عراق به وضوح قابل رویت است؛ از خیانت های برخی نیروهای نظامی ارتش عراق که سابقه دلبستگی به حزب بعث منحوس را دارند و نیز، فرصت عرض اندام و جولان به تفاله های صدام معدوم.
در همین زمینه، نوری المالکی، نخست‌وزیر عراق، رسما اعلام کرد: ارتش و پلیس از داعش قوی تر می‌باشند و آنچه که روی داده توطئه و نیرنگ است.
همچنین، یک مقام ارشد امنیتی عراق اظهار داشت: متاسفانه بعثی‌هایی که طی سال‌های گذشته با عطوفت دولت عراق در بخش‌هایی از ارتش مسؤولیت گرفته‌اند، به مردم و میهن خود خیانت می‌کنند و داعش نیز با استفاده از همین ضعف به برخی مناطق حمله می‌کند.
همانگونه که ملاحظه می شود، در یک جمعبندی کلی می توان چند نتیجه مهم گرفت:
1- اگر حق انتخاب واقعی به ملت ها سپرده شود، قطعا دولت هایی برخلاف آنچه که این روزها در جهان، به ویژه جهان اسلام بر سر کار هستند، به قدرت خواهند رسید.
2- پیروزی ملت ها موجب عصبانیت دیکتاتورها و یانکی ها و صهیونیست هایی خواهد شد که اگرچه در ظاهر، نقاب دموکراسی به چهره زده اند اما در باطن، از هر دیکتاتوری دیکتاتورتر هستند.
3- خیانت مسئولان و عدم توجه به صلاحیت آنها و نفوذ توطئه گران دلبسته به دشمنان ملت می تواند موجبات شرارت و تحمیل یک بحران تمام عیار را برای یک کشور به ارمغان بیاورد.
4- و...
واقعیت عینی 3 مورد فوق، علاوه بر سوریه و عراق، در سال 88 در جمهوری اسلامی نیز تجربه شد. برهه ای که با مشارکت فوق العاده 85 درصدی مردم در انتخابات ریاست جمهوری، تراز جدیدی از مردمسالاری دینی در دنیا به تصویر کشیده شد اما آمریکا و اسراییل و دیکتاتورهای مرتجع منطقه ای تاب چنین حرکتی را نداشتند، بنابراین مزدوران داخلی و دلبستگان به غرب را بسیج کرده و با رهبری سران فتنه، 8 ماه آرامش را از خیابان های پایتخت گرفتند.
نکته جالب توجه اینجاست که منافقین ایرانی که در فتنه 88 دوشادوش همجنس بازان و بهایی ها و پیاده نظام آمریکا در خیابان های تهران مانور اغتشاش می دادند، این روزها آشکارا از اقدامات ضدانسانی و وحشیانه گروه داعش در عراق حمایت می کنند.
با این حساب، دقت در انتخاب مسئولان و گزینش دقیق و صحیح آنان، عدم دلسوزی برای دشمنان داخلی یک ملت که دل در گرو دشمنان قسم خورده خارجی دارند، شناسایی خیانت کاران به انقلاب و ملت و عدم سپردن مسئولیت های کلیدی و حساس به آنها، رصد اقدامات مسئولانی که به خنده های شیطانی آمریکا و غرب دلخوش هستند و منافع ملی را فدای منافع باندی می کنند، تلاش برای حفظ و ارتقای وحدت ملی و در یک کلام، شکر نعمت حضور ولایت مطلقه فقیه در کشور که پاسدار صیانت و حفاظت از مردمسالاری دینی است، نکات حایز اهمیتی است که از تجربیات فتنه 88 در ایران، 3 سال جنگ در سوریه و آتش افروزی تروریست ها در عراق به دست می آید.