شهریار افزون بر اظهار محبت و ارادت به بنیانگذار کبیر انقلاب حضرت امام (ره) به دیگر بزرگان صاحب نام و چهره های شاخص و برجسته انقلاب نیز عشق می ورزید. در این میان ارادت و دلدادگی شهریار به مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای که در آن زمان ریاست جمهوری نظام را بر عهده داشتند، جایگاه ویژه و برجسته ای دارد. به نحوی که طاهری خسروشاهی می نویسد: حضرت آیت الله خامنه ای شهریار را بلبل داستانسرای غزل فارسی می دانست و می فرمود: «شاعر متواضعی بود و دنبال نام و نشان نبود و برای خدا و برای وظیفه کار می کرد.» شهریار به اذعان رهبر معظم انقلاب که خود گنج شناس شعرهای ناب می باشد، آن قدر روحیه دینی و شیفتگی خاصی به طلوع فجر انقلاب داشت که «همه جزییات را تعقیب و در همه مواقع حساس انقلاب، نقش مؤثری ایفا می کرد.»
مقام معظم رهبری در کنگره بزرگداشت شهریار (آذرماه 1371) با اشاره به تحول فکری در حیات ادبی و معنوی شهریار می فرمایند: شهریار در یک دوران مهمی از زندگی اش در حدود شاید سی سال آخر زندگی اش یک دوران عرفانی و معنوی بسیار زیبایی را گذراند. تا وقتی که انقلاب پیروز شد او با همان روحیه دینی و ذهنیت صاف و روشنِ خودش از انقلاب استقبال بسیار خوبی کرد. شاید در آن یکی، دوساله اول انقلاب، کسی از ماها به یاد شهریار نبودیم. گرفتاری ها به قدری زیاد بود که انسان به یاد شهریار نمی افتاد. یک وقت دیدیم که صدای شهریار از تبریز بلند شد؛ در ستایش انقلاب.
از جمله تصویرهای مخیل و زیبا در بیان ارادت شهریار به سید ادیب و فرزانه انقلاب، حضرت آیت الله خامنه ای تمثیل هنرمندانه شاعر از نماز ایشان است:
                                       رکوع خامنه ای...
انقلاب من از تو اسلامیست                    که حریفی به چند و چون دلم
چشم امیدی و چراغ نوید                        هم شکوهی و هم شگون دلم
در رکوع و سجود خامنه ای                     من هم از دور سرنگون دلم
خاصه وقت قنوت او کزغیب                      دست ها می شود ستون دلم
او به یک دست و من هزاران دست           باوی افشانم از بطون دلم
عرشیان می کشند صف به نماز               از درون دل و برون دِلَم
من برونی نیم خدا داند                           کاین صلاخیزد از درون دلم
شهریارم لسان هاتف غیب                      شعر هم شأنی از شئون دلم

 شهریار در غزل «شهید زنده» که آن را در تاریخ 27 فروردین 1363 تقدیم مقام معظم رهبری کرده است، شعری سرشار از لطایف ادبی و تعبیرات شاعرانه و پراحساس می سراید و در آن اوج ارادت خود را به حضرت آیت الله خامنه ای نشان می دهد:
                                                   شهید زنده
جهاد عشق تو پیروزی است پایانش                  که سایه پرور سیمرغ پور دستانش
تهمتنی چو تو از هفت خوان نیندیشد               نهنگ عشق چه بیم از نهیب طوفانش
شهادت تو به قانون شمع و پروانه است             که بالمشاهده جان می رسد به دامانش
مقام نخل شهادت به سدره و طوباست             سعادت است که دستی رسد به دامانش
شهید زنده ما خود رئیس جمهوری است           که دست داده به قرآن که جان به قربانش

شهریار در غزل هفته دولت پس از تجلیل از مقام شامخ بنیانگذار جمهوری اسلامی در قالبی دیگر ارادت خود به شهید زنده انقلاب را که آن زمان ردای ریاست جمهوری بر تن داشت، نشان می دهد:
                                                        حکومت مردمی
شهید زنده ما خود رئیس جمهوریست             که چون وصی رسولش بود جمال غدیر
به قد اوست قبای ریاست جمهور                   که خلعتی است الهی و نیستش تغییر
حکومتیست همه مردمی و از خود خلق          نه احتیاج به زور و نه حاجت تزویر

سخن در باب مراودات ادبی شهریار و مقام معظم رهبری را با نقل فرازهایی از خاطرات مؤلف کتاب در خلوت شهریار به پایان می بریم: زمانی که (با استاد شهریار) در خصوص حضرت آیت الله خامنه ای سخن به میان می آمد، اولین حرف ایشان این بود که معظم له هم سخن شناس و هم سخنور می باشند و کاملاً به زبان عربی و ادبیات احاطه دارند. زمانی که حضرت آیت الله خامنه ای به تبریز تشریف فرما شدند (29/4/1366) اولین ملاقاتشان با استاد شهریار بود. من در آن ملاقات بودم. سیمای هر دو بزرگوار نشان می داد که علاقه زیادی به هم دارند. این رابطه دوستانه تا پایان حیات استاد ادامه داشت. مؤلف کتاب در خلوت شهریار با نقل خاطراتی از آخرین روزهای عمر استاد می گوید:
هنگام بستری شدن استاد در بیمارستان امام خمینیِ تبریز، ایشان (مقام معظم رهبری) سه بار تلفن کردند- که بنده گوشی را برداشتم- جویای حال استاد بودند. معلوم بود که سخت نگران حال استاد می باشند.. وقتی حال استاد به وخامت گرایید ایشان دستور دادند که با هواپیما شهریار را به تهران منتقل نمایند. آیت الله خامنه ای دوبار به عیادت استاد تشریف آوردند و بعد از وفات آخرین سلطان شعر ایران، معظم له تا فرودگاه پیکر استاد را با احترامی فراموش ناشدنی بدرقه فرمودند.