به گزارش هزاره سوم به نقل از شرق، محققان این پروژه دستمزد ۲۶۵بازیگر را در فاصله سال‌های ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۸ مورد بررسی قرار داده‌اند. پروفسور تیموتی جاج، یکی از نویسندگان این پژوهش در سایت یو‌اس‌ای‌تودی دراین‌باره توضیح می‌دهد: «چهره یک مرد مسن می‌بایست که نوعی بلوغ و تشخص را به نمایش بگذارد، درحالی‌که چهره یک زن وقتی بیشتر مورد توجه و تقدیر قرار می‌گیرد که جوان باشد.» این تبعیض می‌تواند کاریکاتوری باشد که طرحی بزرگ‌تر را بازتاب می‌دهد. تیموتی جاج هالیوود را نمونه کوچک جامعه می‌داند و معتقد است: «هالیوود جهان کوچکی است که نشان می‌دهد در جامعه ما چه می‌گذرد. ما در جامعه نمایش زندگی می‌کنیم.» 

این پژوهش پس از بررسی دستمزدها به نتیجه این تبعیض پرداخته و توضیح می‌دهد که زنان هالیوود در چرخه ناهنجاری گرفتار می‌شوند که آنها را ناگزیر به سمت جراحی‌های زیبایی می‌کشاند تا هرچه بیشتر جوان بمانند و بتوانند به حیات شغلی خود ادامه دهند. از نیکول کیدمن تا دمی مور، از شارون استون تا مگ رایان، نادرند بازیگرانی که ۴۰‌سالگی را گذرانده و تسلیم دیکتاتوری «بوتاکس» نشده باشند. 

با این‌حال در سال ۲۰۱۳ این بازیگران زن بالای ۴۰سال هالیوود هستند که بر قله فیلم‌های پرفروش می‌درخشند و کاندیدای تقدیر و جایزه می‌شوند؛ بازیگرانی چون ساندرا بولاک ۴۹ساله و مریل استریپ ۶۴ساله که امسال برای هجدهمین‌بار کاندیدای اسکار شده، در صدر کاندیداتوری جوایز امسال قرار دارند و اگر به این فهرست جودی دنچ ۷۹ساله، کیت بلانشت ۴۴ساله و ایمی آدامز ۳۹ساله را هم بیفزاییم سهم زنان بالای ۴۰سال موفق امسال هالیوود بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. شاید وقت آن رسیده که استودیوهای فیلمسازی آمریکایی بفهمند که برای استعداد سنی وجود ندارد.