رایزنی به منظور حمایت موسسات از حرکت میثاق با شهدا

 مجدداً مشورتی  با برادران  بزرگوارم عبدالحسین جلالوند و سیدمحسن حیدری داشتم، به توصیه  این عزیزان قرارشد قبل ازتصمیم گیری نهایی با دوستان عزیز موسسه پیام آزادگان درتهران هماهنگی لازم انجام گیرد تا درصورت لزوم بخشی ازنیازهای سفر توسط موسسه که متولی امورفرهنگی آزادگان کشورمی باشد برآورده گردد.

ده روز قبل ازآغاز حرکت توسط برادرم جلالوند با آقای خوب نژاد ازمسئولین محترم پیام تماس تلفنی داشتم، قرارملاقاتی را گذاشتیم  روزبعد با هماهنگی قبلی به دفتر پیام درمیدان فردوسی تهران مراجعه نمودم،

تجهیزات حداقلی برای سفر

علیرغم این که مسئول محترم پیام مشغله کاری داشتند، اما با گشاده رویی به استقبال آمدند، شرایط برگزاری یک مصاحبه را به همکارانش محول نمودند بعد از پذیرایی مختصری، اهداف سفر را برای دوستان تشریح کردم. اهداف و مسافت پیشنهادی بنده برای آن عزیزان هم مورد قرار گرفته بود گویا در طول دو دهه گذشته چنین حرکتی صورت نگرفته بود، و حضور یک فرهنگی اهل قلم که از خانواده قشر ایثارگران باشد به ویژه با همراهی شاگردش موضوعی نو و سوژه ای قابل طرح بود،

 اهداف پیش بینی شده مسافت بیش از 3000 کیلومتری مسیرحرکت که حداقل 114 شهر را در برمی گرفت به همراه اقلام نیازمندی های سفر و طرح توجیهی ونقشه مسیرحرکت دراختیاردوستان مصاحبه کننده ومسئولین موسسه قرارگرفت، دونسخه ازطرح نیزبه امضای اینجانب جهت بررسی به برادربزرگوار آقای خوب نژاد البته به پیشنهاد وی ارائه گردید!

آنچه ازمدت کوتاه حضورم درموسسه پیام عایدم گردید، پیشنهاد برادرعزیزم خوب نژاد به منظوردرنظرگرفتن اسپان سری قوی تربود، لذا احساس نمودم وعده هیچ گونه کمکی از طرف دوستان پیام آزادگان عملاً دریافت نشد! البته از نظرخودم امری طبیعی بود زیرا تعریف حرکت فرهنگی، هنری وعلمی بنده با دوستان مسئول خیلی متفاوت بود قبلاً هم ذوق زدگی بس موردم از اجرای بند بند قوانین حمایتی آزادگان را اجربه کرده بودم اما گاهی وسوسه را نمی توان کاری کرد!

 من زمانی تصور می کردم مجموعه تالیفاتم را که تمام زندگی ام را دست خوش چالش نمود حرکتی علمی محصوب می گردد، به یاد دارم وقتی یکی ازدوستان آزاده کتاب قانون حمایت از آزادگان اهل قلم را به دستم داد با چه شوقی به ستاد آزادگان وقت رفتم و با نوشتن متنی بر اساس قوانین مصوب با ذوقی کودکانه تقاضای مساعدت نمودم، نتیحه آن خودم را نیز را شرمنده نمود البته که هنوز درس عبرت نگرفته بودم شاید هم کمی وسوسه مرا به مسئولین پیام دل گرم نموده بود! وسوسه ای که شب عملیات کربلای 4  هم سراغم آمده بود وسال ها زندگیم را به سیاه چال ها کشانده بود!

 از برادرخوبم آقای جلالوند که اصرار برارتباط با پیام را جهت همراهی ومساعدت داشت کمی دلخورگردیدم و به وی موضوع را اطلاع دادم، همین گلایه را به برادر ارجمندم سید محسن حیدری نیز نمودم تا دوستان پیام را درجریان قراردهند.

عدم همراهی دوستان موسسه پیام دراین حرکت  در بدو امربرایم بسیارسنگین بود زیرا چند موضوع ذهن من را به خودمشغول نموده بود که حداقل انتظار داشتم دوستان پیام پاسخ گوی آنها باشند، اما به دلیل ذیق وقت پیگیری آن را به بعد ازسفرمحول نمودم.

 متن مصاحبه همان روزبدون کم وکاست با رعایت امانت داری درسایت پیام آزادگان منتشر گردید! وتوسط دوستان به من اطلاع داده شد، قبل ازبرنامه ریزی سفر، درتصمیم مشترکی با سیدمحسن حیدری قرارگذاشته بودیم تا انتشاراخبار روزانه سفر رکاب زنی از طریق سایت تکریت 11 که سیدمحسن قبول زحمت نموده بودند اطلاع رسانی روزانه برای مردم شریف ایران درسراسر کشور به روز باشد،

سید محسن اولین نفری بود که خبرمنتشره در پیام آزادگان را به من گوشزد نمودند و قرار قبلی را نیز یادآورشدند البته با عذرخواهی بنده آقای حیدری این مسئله را با بزرگواری و گذشتی که بارها از وی دیده بودم به فراموشی سپردند، و مجدداً تاکید براطلاع رسانی به روز گردید که قول همکاری جدی تر را دادم.

 سید محسن وکیل دعاوی پایه یک دادگستری می باشد که  با وجود مشغله کاری بسیاری که دارد، یکی از پیش قراولان عرصه علمی در بین آزادگان می باشد.

مهدی هر روز با تجهیزات کامل مسافتی را رکاب می زد و من در انتظار واهی کمک بودم

انتظاراتی که هرگز برآورده نگردید!

با توجه به این که موسسه پیام آزادگان پیشرو درارائه خدمات فرهنگی برای آزادگان می باشد لذا انتظارداشتم به موضوع  از منظری جدی تر و با حوصله بیشتری توجه شود. زیرا:

 الف: اولین باری بود که آزاده ای جانباز، فرهنگی واهل قلم که چندین تالیف وترجمه را در کارنامه کاری خود به ثبت رسانده بود به منظور پاسداشت یاد شهدا حرکت چند هزار کیلومتری را در یک مرحله رکاب می زد.

ب: تقارن هفته معلم وهمراهی اولین شاگرد بعد از اسارت که بیش از 22 سال از آشنایی  بین معلم وشاگردی می گذشت خود سوژه ای بسیار ناب برای موفقیت یک معلم آزاده در رسالت خطیرمعلمی و پیام رسانی ارزش ها  بوده است.

ج: انتظارمی رفت ومی رود که حرکات این چنین که درنوع خود حرکتی ملی و ارزشی محسوب می شود بیشتر ازجانب مسئولینی که با سرمایه همین قشراداره می شود مورد توجه قرارگیرددرحالی که مجموعه تالیفات بسیاری ازآزادگان که گاه مورد استقبال شدید مخاطبان فهیم نیزقرارگرفته اند،ازهیچ گونه حمایتی که قانون برای آنها درنظر گرفته برخوردار نبوده اند. گویی قانون فقط مکتوب شده وبرای نگهداری درکنج قفسه ها باید ازآن حفاظت نمود!

د: انتظارمی رود قوانین حمایتی ازآزادگان اهل قلم حداقل توسط متولیان مربوط به این طیف به نیکی اجرا گردد، که مسئولین موسسه محترم پیام آزادگان نیز از آن مستثنی نمی باشند.

 با پیام نا امید کننده دوستان پیام آزادگان، چندین میلیون تومان جهت تهیه اسباب ولوازم سفر که مهمترین آنها اقلامی چون دوربین برای ثبت لحظات ماندگار، امکانات ایمنی، دوچرخه مخصوص سفر، لب تاپ ، کیسه و چادرمسافرتی و .....بود که بیشتر آنها درموسسه موجود بود اما خرید آنها بردوش اینجانب تحمیل گردید تا لذت عدم همراهی دوستان را دو چندان نماید!

 از جمله هزینه های گزاف سفر، تهیه اماکن اقامتی درطول هزاران کیلومترسفر بود که می توانست باهمکاری موسسه که حداقل حقوق ارائه شده توسط دوستان مسئول موسسه می باشد به نحومطلوب تری تامین گردد تا نیاز نباشد مخاطرات چادرخوابی درمناطق خطرخیز را تجربه نماییم.

  عدم هماهنگی لازم برسختی سفربه شکل مضاعفی افزوده بود، اما ما را در ادامه سفر مصمم تر نموده بود تا باردیگرپیام استقامت آزادگان را در برابر ناملایمات روزگار منعکس نماییم، با توجه به این که شعارسفر پیام آزادگان، میثاق با شهدا بود وگل باران حداقل 114 گلزارشهدا از اهداف سفر بود ، می توانست انگیزه خوبی برای همکاری بیش از بیش بین مسئولان و متولیان امر را با راکبین دوچرخه سواری که خود از نیروهای ارزشی بودند فراهم گردانند.

 به دلیل  بی مهری دوستان که حتی درتهیه کارت و لباس منقش به آرم موسسه نیز پاسخی ندادند، بخشی ازشعارحرکت نیزحذف گردید و بجای پیام آزادگان، میثاق با شهدا، به جمله دوم سفریعنی میثاق با شهدا بسنده نمودیم.

دوچرخه های تراورلر سفر، یک شب قبل ازحرکت مشهد فاسم آباد

در طرح پیشنهادی به موسسه حداقل نیازها و مسیرهای حرکت به دقت توضیح داده شده بود که این موضوع درمصاحبه اولیه درسایت پیام به خوبی منعکس گردید! مشکل ترین بخش سفر که برآورد هزینه ها برای ادامه سفر بود به همت خانواده ام که همیشه مشتاق حرکتی نو بودند فراهم گردید.

 با توکل به خدای منان وهمتی والا،عزم را جزم نمودیم تا بدون وابستگی به هیچ موسسه و ارگانی ( پیچ وخم اداری همیشه باعث گردیده تا عطای آ ن را به لقایش ببخشند) به بهترین وجه ممکن ماموریت معنوی را به اتمام برسانیم، تصمیم داشتیم تا به برکت ایام هفته معلم ، حرکت را از جوارملکوتی آقا علی ابن موسی الرضا (ع) آغاز نماییم لذا دوچرخه ها را به مقصد شهرتاریخی قوچان بارنامه نمودیم و دو روز بعد خودم نیزعازم مشهد شدم.

هم سفرم با دقت تمام نیازهای سفررا لیست برداری نموده بود وبخشی را نیز تدارک دیده بود، دوچرخه ها توسط آقا مهدی خان زاده درکمال صبروحوصله چک شده بود، برای هر کدام ازدوچرخه ها سه (بگ) کیف برای حمل اسباب سفرلحاظ شده بود.

 آقا مهدی با توجه به تجربه چندین ساله درارتباط با سفرهای توریستی تقریباً تمام لوازم سفر را در برنامه کاری خود لحاظ نموده بود، دقت و توجه مهدی به جزییات سفر برایم بسیاردل گرم کننده بود.

لوازم اولیه شامل لوازم مربوط به دوچرخه اعم ازلوازم پنچرگیری وامکانات جانبی در کنار لوازم پزشکی والبسه مورد نیاز ولوازم خوراک پزی وامنیتی و روشنایی به خوبی پیش بینی شده بود، برای ایام بارندگی نیز پیش بینی های لازم صورت گرفته بود.

در طول زمان آماده سازی برای سفرچندین مورد پیشنهاد کمک (اسپانسر) دریافت نمودیم.  به دلیل مرتبط نبودن نوع تبلیغات با اهداف سفر، تصمیم گرفتیم ازدریافت کمک های این چنین صرف نظرنماییم، گرچه پیشنهاد اسپانسرها وسوسه کننده بود اما یک بار تصمیم گرفتم تا خود را از دام وسوسه برهانم الخیرو فی ما وقع ، به پیشنهاد خانواده ها هزینه سفر را به صورت شخصی تامین نمودیم.

سابقه سفرهای معنوی، علمی

 اولین باری نبود که به منظورآرامش دل دست به سفرمی زدم، سال گذشته نیز با مشورت بعضی ازدوستان آزاده تصمیم به پیاده روی حرم تا حرم را داشتیم، در آخرین لحظات سفر، دوستان دچارمشکل شدند و از ادامه راه باز ماندند اما با توکل به خدا مسیرحرم امام (ره) تا حرم حضرت معصومه (س) ومسیربازگشت مجددًا کمتراز یک هفته با پای پیاده طی گردید، برادر بزرگوارحجه الاسلام عبدالکریم مازندرانی ازطریق سایت رسمی تکریت 11 لحظه به لحظه گزارش سفر را به اطلاع دوستان وایرانیان عزیز رساندند (سفر بدون حمایت رسمی ازسوی هیچ ارگانی به پایان رسید).

گرچه حداقل انتظاردراین گونه حرکات ارزشی، تامین سلامت وامنیت لازم توسط متولیان امر درطول مسیرمی باشد ولی به نظرمی رسد دوستان مسئول، بیشترسرگرم رسیدگی به امورات اداری، اقتصادی موسسات هستند! لذا فرصت کافی برای رصد کردن حرکات ارزشی را ندارند، مگر درصورتی که پوشش رسانه ای این عزیزان را غافل گیر نماید که البته موجبات ناخرسندی غزیزان را فراهم می نماید.

بر گرفته از سفرنامه در جستجوی یاران به قلم علی قربان پور یامی