بیش از یک هفته است که از ربودن ۵ سرباز بی گناه در منطقه مرزی جکیگور استان سیستان و بلوچستان می گذرد. یک روز پس از وقوع این اتفاق، جیش العدل با انتشار تصاویر مرزبان ها مسئولیت ربودن آنها را برعهده گرفت. 

این نخستین بار نیست که گروهک تروریستی جیش العدل با ورود به خاک ایران ، چند سرباز ایرانی را می رباید. همین چند وقت پیش بود که اعضای این گروهک با حمله به پاسگاه مرزی سراوان ۱۴ مرزبان ایرانی را به شهادت رسانده بود.

عدم به شهادت رساندن این افراد در نخستین ساعات گروگان گیری، تلاشی مضاعف را از سوی اصحاب رسانه و البته افکار عمومی برای آزاد کردن این سربازان به همراه داشته است. همچنین انتشار تصویر ۵ سرباز با دستانی بسته و لب هایی خشکیده، رنگ هایی پریده و چهره هایی نگران احساسات ایرانیان را جریحه دار کرد تا با خانواده چشم به راه این سربازان همراه شوند. با وجود حساسیت مردم و ابراز همدردی اما واکنش وزارت‌امور خارجه در این اتفاق در خور توجه نبود.

با هم این واکنش ها را مرور می کنیم.

چند ساعت پس از انتشار خبر ربوده شدن سربازان، ایرانی‌ها در یک اقدام خودجوش در شبکه های اجتماعی حمایت خود را از این سربازان و انزجار خود را از گروهک جیش العدل اعلام کردند. این اقدام از آن جهت قابل اهمیت بود که گروهک جیش العدل ابتدا در همین شبکه ها تصاویر این ۵ سرباز را منتشر کرده بود. گروهک تروریستی در پست های پی در پی توییتری خود، آزادی این سربازان ربوده شده را مشروط به آزادی زندانیان امنیتی خود در ایران کرده است. این گروهک با گذاشتن عکس توییت های تهدید ایرانیان نوشته است تا زندانیان این گروهک را آزاد نکنند، اسرای سرباز ایرانی را آزاد نخواهد کرد.

بی تحرکی دستگاه دیپلماسی
در حالی که گفته می شود نهادهای مختلفی از وزارت امور خارجه تا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و البته وزارت کشور درگیر این پرونده هستند اما دستاوردهای هیچ کدام از این نهادها در زنده آزاد کردن مرزبان های گروگان گرفته شده هنوز علنی نشده است.

دو روز بعد از اعلام ربوده شدن، سپاه پاسدارن اعلام کرد که برای مقابله با این گروه تروریستی یگان ویژه صابرین را به منطقه اعزام کرده است. یگان ویژه صابرین از یگان های ویژه نیروی زمینی سپاه پاسداران است که از زبده ترین یگان های ویژه در دنیا به حساب می آید.

اما ماجرا را باید فراتر از برخورد با یک گروهک تروریستی دید. وزارت خارجه جمهوری اسلامی بهتر می داند که کدام کشور و به چه نحو از این جریان تکفیری و تروریستی حمایت میکند. در انفجار مقابل سفارت ایران در لبنان دست حکام منحوس حامی تروریست رو شد. امیرعبدالهیان به عنوان یک دیپلمات خوش سابقه به صراحت اعلام کرد که بزودی نام این کشور و تحرکات تروریستی شان را در منطقه افشا می کنیم. 

با این توصیف سوال اینجاست که تعلل وزارت خارجه به چه دلیل است؟ چرا بعد از گروگانگیری تکفیری های آدم کش، صریحتر وارد میدان نمی شود؟ وزارت خارجه باید در قبال پیشنهاد مذاکره این جانیان مزدور با صاحبان و اربابان این جریان و حاکمان نفتی طرفدار شیعه کشی وارد مذاکره شود و آخرین هشدارها را اعلام کند. آیا کاری که حزب الله عراق با این حکام فاسد عرب کرد وزارت خارجه ایران نمی تواند؟